አለ አንዳንድ ሰዐት

አለ እኮ አንዳንድ ሰዐት
ለራስ የሀሴት መለከት የሚነፉበት
ከራስ ጋር በሰላም በፍቅር የሚጫወቱበት
አሁንን የሚያጣጥሙበት
ነገር ዓለሙን ረስቶ
አሮጌ ፋይል ዘግቶ
ቀልብን ለሀሴት አመቻችቶ
በቃ ነገር ዓለሙን ትቶ
......ጉራንጉሩን ረስቶ
ልብ እና መንፈስን አስማምቶ
ትላንት እና ነገን ወርውሮ
አሁንን በአሁን አጥሮ
እንዲሁ... በአሁን መደመም
ትላንት ሳይታሰብ...ነገ ሳይታለም
እንዲህ ያለ ሰዐት አያስደስትም!

ጥቅምት 2, 2002 ዓ.ም

ሀሚልተን

ተስፋ የሚያስፈልገው ተስፋ አስቆራጭ በሚመስል ሁኔታ ነው

በትምህርት ቤቴ ቤተ መጽሐፍት ሰማይን ማየት በሚያስችለኝ
ቦታ ምቾት ባለው ወንበር ላይ ተቀምጫለሁ
የያዝኩትን ዳጎስ ያለ መጽሀፍ አነባለሁ
በተመስጦ ጉዳዪን እያኘኩ ገጾቹን ላፍ ላፍ አደርጋለሁ
አንዳንዴ ደሞ ንባቡን ትቼ እቆዝማለሁ
አይኔን ወደ ውጭ ልኬ ከምድር እስከ ሰማይ ማየት የቻልኩትን ነገር ሁሉ እማትራለሁ ::

አንዲት ነጭ ርግብ እየበረረች ተፋትልካ
ከመስታወቱ ተጋጭታ ለማጥመጃ የተቀመጠ የሚመስል የቆመ ሺቦ ላይ ብትሰካ
ልቤ በሀዘን ተነካ ::
ሁለቱም ክንፎቿ በሽቦው ተቸነከረ
የውስጧም ውሀ ፈሰሰ ወደታች ተንቆረቆረ
አንዱ እንደኔ ያያት መስታዎቱን ነካክቶ ለማስበረር ሞከረ ::

ልክ ሞቷን ለመጠባበቅ እንደመረጠች ነገር
እርግቧ አልቻለችም ትንሽ እንኳ ለመብረር መሞከር
ጸጥ አለች .
ግን ትተነፍሳለች ::
ልጁ ተስፋ ቆርጦ ተመለሰ
የኔም እጀ ወደ መጸሀፌ ተመለሰ ...ጠረጴዛውን ዳሰሰ
ንባቡን ብጀምርም እይታየ ትንሽ ደፈረሰ
ብዙ ደቂቃ ቢያልፍም አይኔ ከአንድ አንቀጽ አልፎ የትም አልደረሰ ::

ያኔ ንባቡን መልሼ አቆምኩ
እርግቧን እያየሁ መቆዘሜን ቀጥልኩ ::

እንዳንቀላፋች ናት
""ግን የታል የፈጠራት ?
እውነት ሁሉንም የፈጠረው እግዚያብሔር ነው ?"" እያልኩ
ከእግዜር ሙግት ጀመርኩ
ጥርጣሬየን አጠናከርኩ ::

"'ሰውስ እሺ ሀጢያት ይሰራል ይባል
አሁን ይቺ ርግብ ምን ይወጣታል
በእውነት ፈጥሯት ከሆነስ እንዴት ዝም ይላል
እንዴት ሞት ይፈረድባታል ??""
እያልኩ እንደሞተች ተስፋ በመቁረጥ
ግን ደሞ መሞቷንም በውል ለማረጋገጥ
መስታወቱን በጣቴ ብቆረቁር
እርግቧ ወደ ላይ ተነስታ መብረር
ወዲያው ደንግጨ ወይ እግዚያብሔር !!!
አፌ ተሳሰረ
ልቤም በጸጸት እና በእምነት ተሰበረ ::
በእኔ ብሶ በእግዚያብሄር ስላዘንኩ
እጂጉን ተጸጸትኩ
ማንበቡንም ትቼ ወደ ቤት ተመለስኩ
ያሳለፍኩትን የጥርጣሬ ዘመን በአእምሮየ ከለስኩ
አንድ ነገር አወኩ !
ለካስ ተስፋ የሚያስፈልገው
ተስፋ አስቆራጭ በሚመስል ሁኔታ ነው :
ተስፋም እግዚያብሔር ነው ::

በፈረንጆቹ በዲሴምበር ወር 2007 ላይ ትምህርት ቤት ያጋጠመኝ ነው ::

ቶሮንቶ
ተጻፈ ዛሬ ሐምሌ 12, 2001 ዓ .ም